Srikandhi Ora Gela

Crita Cekake Rie Rie

Rasaku wus ngebaki wakul atiku. Tak unggahke tak udhunke, tak unggahke maneh tak udhunke maneh. Waleh. Kaya-kaya wus tumeka ing sawijining tuk pepesten.
Yo uwis lah wong yo karo adhine dewe, pupusku. Karo maneh Sri isih isa kasawang netra, isih uga isa saba sinaba.


Dak cul ke sikile Sri, lelorone tumiba ing jogan, adhiku lan Sri. Luh kang dleweran ora kinira akehe, ngeculake Sri pada karo ngeculake separo uripku.

Aku wong tua kang mbalela. Biyen aku nate prasaja, samangsaning jabang bayi Sri isih ana ing gua garbaku, mbok menawa Sri lair bakal tak pasrahke marang Sum, adhiku. Ewadene Sri lair atiku ora lila, yen ta bayi kang tak lairake kanthi toh-tohan pati kuwi diaku liyan.

Iya pancen bener yen ta aku duwe anak akeh. Amarga aku tanah kang subur, dene adhiku tanah sing nela. Tanah subur kuwi tinanema tanduran mesti tukule, dene tanah nela, langka. Aku kaya dene truwelu kang manak branak, reden. Dene Sum, adhiku gabug. Prawakan lan pranakane garing sanadyanna saben dinane duwe pangan luwih dene cukup.

"Openana Sri kanthi becik. Tresnanana, sekolahna. Dadekna uwang kang wicaksana. Panjalukku, aja nutupi nek aku iki wong atuane, simbok e. Sing nggembol 9 sasi suwene, sing wis nglairke dhek e urip pati toh-tohane," kandhaku pungkasane. Luhku isih dleweran.

Sum manthuk tanda sarujuk. Tangan kekarone nyikep Sri kaya-kaya wedi yen bakal ucul, wedi yen bakal dak rebut maneh.

Saka netrane aku isa maca yen ta dhewek e matur nuwun banget sanadyanna tanpa kinucap sawijing ukara. Saka netrane uga aku isa maca menawa a dhewek e isa dipercaya, mikul tanggung jawab anggulawentah Sri.

Aku rada lega nyawang netra kang isa dipercaya.

Sikilku tumapak, ninggalake Sum lan Sri . Omah joglo sing di kupeng sawah ing sisih kiwa tengen lan mburine kuwi dak tinggalke. Ngliwati pekarangan jembar kanthi kembang werna-werni, ngliwati pager kayu kang di rupa putih nganggo gamping, ngliwati omah gedong werna biru tua, ngliwati bale desa kang kebak ibu-ibu PKK, ngliwati mburi omahe mbah Remik kang nganggo gedhek gelam lan payon godhong jati, isih terus maneh, ngliwati kali cilik uga bentak an ing tengah alas, ndeprok.

Ing pojok bentak an kuwi aku mendhek. Luh ku wis garing, tapi atiku isih mbayu.

"Uwis-uwis," kandane suara saka mburiku. Njenggirat aku ngadhek. Rasa wedi uga kaget nyawiji.

"Mbah Remik wonten mriki?" takonku sak wise nyawang praupanne uwong kang wis mbantu aku nglairake Sri sesasi kepungkur.

"Iya lagi golek cabe puyang.Uwis lah nduk, kuwi mana kanggo amrih becik e. Ora usah ditangisi, tur maneh janji kuwi pada dene utang kang wajib di bayar."

"Inggih mbah," sumaurku lamat-lamat.

"Bali o, jaga sarira. Balung njeromu isih enom."

"Inggih mbah,"

Atiku rada enteng, ora kemrungsung kaya rong jam kepungkur. Iya pancen bener Sum kuwi wanita kang bisa di percaya, jujur lan welas asih. Mesti tresnane bakal disokake marang Sri.

Bali! Aku isih duwe anak 5 kang kudu tak openi. Aku isih duwe tanggung jawab gede kang kudu tak depi. Ben na Sri ora isa dak kekepi, ora isa dak gulawentah dhewe nanging saiki aku yakin, aku antep yen menawa Sum isa ndadek ke Sri wanita kang sejati.

Aku mbok ne Sri, kang uga tetenger Srikandhi iki ora gela, ora cuwa nanging lega.

[]

hehehe...blajar nulis jawa, mungkin penulisannya ada yang salah, begitulah...namanya juga belajar. Keep posting keep learning, yess!!

dijupuk saka babu ngeblog