Dêmang Pekasiran ngundang carike, banjur takon: "Carik, apa bener , jarene si Budiman iku julig bangêt?” Carik wangsulan” sing empun kula ngretosi nggih ngoten niku!”
”Ning arêp dakcoba, arêp dakgawe guyon. Jajal bujukên supaya dhèwèke gêlêm mrene. Kandhanana yèn kêboku wadon "ngêndhog". Êndhoge gêdhe. Takkon mrene supaya ndêlok êndhog mau, lan prêlu arêp daktakoni, êndhog mau ngalamat apa lan apa kasiyate."
Carik mangkat. Satêkane ing omahe Budiman, banjur ngandhakake prentahe dêmang Pekasiran mau.
Si Budiman mangsuli kanthi ulat sumèh, nanging sajak nyênyamah: ”Dintên mênika kula botên sagêd sowan, jalaran ayam kula si Blorok sawêg "bobot ageng," malah samênika sawêg nyakiti, kados badhe manak. Kula êntosi lairipun rumiyin. Mila matur kemawon, sampun dados panggalih. Dene bab tigan punika dados ngalamat: srêngenge badhe mlêthèk saking kilèn, toya mili mênginggil. Dene kasiyatipun: yèn kacêmplungakên ing sêgantên, toyanipun dados tawa; yèn kadèkèk ing dharatan, gagak ingkang wulunipun cêmêng dados pêthak; yèn kasimpên ing griya, ingkang nyimpên dados tiyang ahli goroh."
sapi nggiring kali serayu, 15122012
saking: Ki Sastra Adiguna
Mengorbit dengan Tulisan Kreatif
7 years ago
0 comments:
Post a Comment