LELANGEN*

Sing kemleyang tibeng pangkon sewengi kae
Isih samar katon kiyi
Sing gumlewang saking langit
Sajake kasaguhan tanpa pangunci
Kuwi tumapake pangluru sing langka
Iya pepethaning suka kikis



Angin sore leledhang ndumuk ron-ron mlinjo
Uga nyenggol sinoman
Angin lirih lan lilih, ning tabete isih cumithak walaka
Terang gumilang lamun aku isih kalepetan pamrih
Ngayunake manuk podhang
Selagine kayungyun mring kedasih []


[Suryanto Sastroatmadjo]

*kapethik saka buku guritan “Layang Pangentasan”